белец | м.
Припадник на белата раса.
белешка | ж.
Црта, линија. Стави белешка под прочитаниот текст.
бели | несв.
Прави нешто да стане бело. Билјана платно белеше на Охридските извори. Фабриката ги бели платната со разни хемиски средства.
Белиз | м.
Островска држава во Атлантскиот Океан, Средна Америка.
беликав | прид.
Беликав чад. Беликава фонтана. Беликави мразулци. Беликави камења.
белило | ср.
Козметичко средство за белење лице. Таа ставаше многу белило на лицето. Тој купи турско белило.
белина | ж.
Обележје на тоа што е бело. Снежна белина. Женска белина. Белина на небото. Веќе ја немаше белината на ѕидовите. На исток се појавуваше белина.
белица | ж.
Име за бела овца, коза.
белич | м.
Прекар за изразито бел човек.
беличко | ср.
