разрушение | ср.
Урнатина, нешто што е разурнато. На местото од градот се наоѓаа разрушенија.
разрушеност | ж.
Состојба на тоа што се разрушило;
разруши 1 | св.
Разурне, разори, сруши, уништи, претвори во урнатини. Силниот земјотрес го разруши градот. Тој го разруши внатрешниот ѕид. Силната експлозија го разруши мостот.
разруши 2 | св.
Разбушави, направи да стане бушаво. Момчето ѝ ја разруши убавата фризура. Таа си ја разруши косата.
разрушител | м.
Дојде разрушителот.
разрушителен | прид.
Разрушителен збор. Разрушителна постапка. Разрушителни мини.
разрушлив | прид.
Што може да биде разрушен. Разрушлив ѕид.
разрушувач | м.
Тој што разрушува или тоа што служи за разрушување. Огнен разрушувач. Разрушувач на почвата. Водени разрушувачи.
разрушувачки | прид.
Разорен, разурнувачки, што има моќ да разруши. Разрушувачка сила. Разрушувачка моќ. Разрушувачка постапка.
разубавен | прид.
Што е поличен, поубав, попријатен, поинтересен, содржински побогат. Разубавена жена. Разубавен двор. Разубавен град. Разубавен простор. Разубавено време. Разубавени мисли.
