имање 1 | ср.
Глаголска именка од има; немање.
имање 2 | ср.
Добиток. Бев во градината да наберам трева за имањето.
имател | м.
Лице што поседува нешто. На последните листови имателот на ракописов си водел белешки за своите секојдневни активности.
иматен | прид.
имашен | прид.
имашлив | прид.
Што е во добра имотна состојба; богат. Од сите нив само тој беше сиромашен, сите други беа имашливи луѓе.
имашлија | прид.
имаштија | ж.
Благосостојба;
имбецил | м.
Човек што е заостанат во умствениот развој; малоумник.
имбецилен | прид.
Што е душевно заостанат; малоумен.
