каик | м.
Чамец, чун.
каикчија | м.
Тој што вози каик, што превезува со каик.
каил | прид.
Што е согласен, склон, расположен за нешто. Не си каил да ѝ кажеш.
Каиро | ср.
Главен град на Египет.
каита | ж.
Кабина на брод.
каиш | м.
Ремен, колан.
кака | несв.
Во детскиот говор – врши голема нужда.
кака | ж.
Во детскиот говор:
какаду | ср.
Вид папагал со разнобојни пердуви; Cacatua galerita.
какалашка | ж.
Мешунка од мак.
