камен | прид.
Што е од камен, изграден од камен. Камени столбови. Камен мост. Камена тврдина.
камен | м.
(мин.) Тврд минерал што се наоѓа во внатрешноста или по површината на Земјината кора. Вулканот исфрлаше лава и вжештени камења.
каменар | м.
Тој што крши, што обработува камен. На припекот каменари дробеа од големите карпи.
каменарка | ж.
Жена на каменар.
каменее | несв.
Се претвора во камен, се скаменува.
каменест | прид.
каменик | м.
Камен мост.
камени се | несв.
каменит | прид.
За земја – што е посна, сиромашна, слабо обработлива. Пожелно е да се одбегнуваат слаби и каменити почви.
каменица | ж.
Каменолом.
