олтар | м.

Најважен дел во црква, издигнато и преградено место во предната источна страна на црквата, каде што се одвива главниот дел од богослужбата. Беше седната на скалилата пред олтарот и липаше.

олтарен | прид.

Олтарен простор. Олтарен покрив.

олтарски | прид.

Што се однесува на олтар. Олтарски врати.

олтица | ж.

олук | м.

Жлеб или лимена цевка низ која истекува водата, дождовницата. Отспротива по олукот уште тропа дождовницата.

олупи | св.

Симне кора, лушпа од нешто; излупи. Ја олупи кората од дрвото. Ќе ги олупеа јајцата и ќе ги поделеа.

олути | св.

Направи нешто да биде луто. Ја олути манџата.

олца | несв.

Несвесно, отсечно, испрекинато вдишува воздух и при тоа испушта карактеристичен звук, обично при плачење; Тие олцкаа од смеење.

олцне | св.

ом | м.

Единица за мерење на електричен отпор.