очички | и.

очник | м.

Заб што се наоѓа меѓу секачите и катниците.

очобол | м.

Очна болест.

очовечи | св.

Направи некого човек, направи некој да стане почовечен, похуман; пренесе особини на човек. Јас го очовечив, инаку за никаде беше.

очув | м.

Сопруг на мајката во однос на нејзините деца од претходниот брак. Децата го почитуваа очувот како вистински татко.

очуди | несв.

Предизвика чудење кај некого; Со тоа што му го кажа многу го очуди.

очука | св.

а) Со чукање издвои, оддели плод од жито и некои видови плодови во мешунка. Го очукавме гравот. б) Со чукање истресе плодови од дрво. Го очукав оревот.

очумави | св.

Опустоши, преврати во пустош. Кој ни ги очумави градовите?

очуми | св.

оџа | м.

Муслимански свештеник.