шаша | ж.
Слама, шума, силажа од пченка подготвена од стеблото со дробење и ситнење што се користи во подготвувањето ѓубрива за прихранување на почвата. Шашата од пченка се користи за прихранување на почвата. Пченкина шаша.
шашав | прид.
Будалест, луд, несериозен, неодговорен, налудничав; шашардисан. Шашаво девојче. Шашави зборови. Шашава идеја.
шашалдиса | св.
шашардиса | св.
Полуди, збуни, замае, избезуми, помести од умот некого. Девојчето ги шашардиса родителите. Тој го шашардиса соговорникот. Тие го шашардисаа детето.
шашардисан | прид.
Збунет, избезумен, полуден, замајан. Шашардисано момче.
шашарма | ж.
Сплетка, збрка; Тој правеше селски шашарми.
шашка 1 | ж.
Вид сабја малку крива (закривена) кај сечилото.
шашка 2 | ж.
Врзоп, сноп пченка. Шашките ги групираа на едно место.
шашкан | прид.
Налудничав, чукнат човек, шут. Не може ништо да се очекува од шашканиот човек.
шашлив | прид.
Што не гледа нормално, на кој очите му гледаат во насоки што се разминуваат, кривоглед. Шашливи очи. Шашливо дете. Шашлив и замаглен поглед. Тој е шашлив на десното око.
