џивка | несв.

За врапче – испушта глас џив-џив, цвркоти. Врапчињата џивкаа.

шамар | м.

вејка | ж.

Гранка од дрво. Насобраа и суви вејки и веќе гореа два огна.

вејач | м.

Лице што вее жито.

чукан | прид.

Најчесто за овен ‒ што е скопен. Чукан овен.

босак | м.

Го лапнува босакот на дувалото.

чуја! | изв.

Извик со кој се огласеува некој што чул дека го викаат.

чукар | м.

Стрмна и каменлива височинка. Селаните се разбегаа по блиските чукари. Накачи горе кај чукарите.

везба | ж.

чудак | м.

Човек со чуден карактер, кој живее на свој начин неприфатлив или неразбирлив за другите. Тој беше по малку чудак во својата љубов. Добродушен чудак. Саможив чудак.