еж | м.

(зоол.) Мало животно од редот на цицачите, со боцки, игли по грбот; Erinaceus europaeus.

еже | и. ср.

Зборот е поврзан со:

еже | ср.

лаеж | м.

Звук на лаење. Се слушаше далечен лаеж на кучиња.

виеж | м.

Виење, завивање на волк или куче; Виеж на волчица.

жеже | несв.

Предизвикува силна топлина; гори, пече. Песокта под нозете сè уште жежеше.

ежав | прид.

Наежен, накострешен, вознемирен.

вреж | м.

Грмушка или мало дрво со спуштени гранки и со мали бледозелени листови што расте на влажна, песоклива почва; Tamarix gallica. Се фрла во врежот и отпочнува да лази.

апеж | м.

Јадеж, непријатно чувство на кожата што тера на чешање. Беше готов да се расплаче од ужасен апеж.

ежов | прид.

Што му припаѓа, што се однесува на еж 1