бумка | несв.

Удира, треска, предизвикувајќи силен, тап звук. Тапаните бумкаа, зурлите пиштеа.

делум | прил.

изуми | св.

Заборави, исчезне од помнењето. Таа изуми дека е недела и дека дуќаните се затворени.

родум | прил.

По раѓање, по родното место. Тој беше родум од нашиот град.

'ршум | м.

Викање, лутина, разбеснетост.

силум | прил.

Со сила, насилно. Силум ја омажи за постаро момче што не го сакаше. Оддома силум го доведоа во училиштето.

очуми | св.

ноќум | прил.

ѕумба | ж.

Свирка. Ѕумба ѕуни, ечат барабани.

опиум | м.

Исушен сок од несозреани афионови чушки што се користи како лек, опојно средство и дрога.