стрела | несв.

Насочува, затегнува лак и испушта стрела; гаѓа со стрела. Децата со дрвени лакови стрелаа по чавките.

стрела | ж.

Дрвена или метална прачка со шилест врв што служи за стрелање со лак. Лежеа на бојното поле прободени со стрели. Смртоносна стрела. Отровна стрела.

истрела | св.

Испука, заврши со стрелање. Четата истрела почесен плотун.

стрелан | прид.

Што е убиен со стрелање. Мислеше на стреланите соборци.

стрелач | м.

застрела | св.

Убие некого со огнено оружје. Војниците застрелаа двајца заробеници. Ловецот го застрела волкот.

пострела | св.

Стрела, пука, гаѓа некое време.

стрелаат

Зборот е поврзан со:

растрела | св.

Стрела, убива со стрелање.

стрелање | глаг. им. ср.

Зборот е поврзан со: