углед | м.

Добар глас, авторитет, достоинство што ја ужива поединец или група во една средина. Тоа му го подигна угледот во градот. Тој настан му го урна угледот. Тој го зацврсти својот углед како писател. Стекнал голем углед во таа средина. Во прашање е угледот на установата. Општествен углед.

угледен | прид.

Што има углед, авторитет, што е почитуван, ценет. Угледен професор. Угледен граѓанин. Угледна фамилија. Угледни личности. Угледно списание.

угледник | м.

Тој што има углед, што ужива углед, прв во својата средина. Нашите угледници реагирале на ваквите случувања. Општествената позиција што ја зазема овој наш угледик е на доста високо ниво.

угледа се | св.

Земе некого или нешто за пример. Тој се угледал на соседот, па и тој купил телевизор. Угледај се на сестра ти!

угледниот

Зборот е поврзан со:

угледници

Зборот е поврзан со:

угледност | и. ж.

Зборот е поврзан со:

неугледен | прид.

Што нема, што не ужива углед; неважен, безначаен. Неугледна професија.

далекуглед | прид.

угледување | глаг. им. ср.

Зборот е поврзан со: