Резултати за пребарувањето: оглав
букоглав | прид.
Тврдоглав. Тој е букоглав.
белоглав | прид.
Што има бела, седа коса; белокос. Светлината паѓаше врз свенатото лице на белоглавиот старец.
песоглав | прид.
(ирон.) Што има глава слична на пес. Песоглав карабинер.
заоглави | св.
Стави оглав на животно. На ледината најде еден коњ, го фати и го заоглави.
поглавар | м.
главатар.
одоглави | св.
Извади, симне оглав. Го одоглави коњот и го пушти да пасе.
изоглави | св.
Извади оглав од коњ, магаре или маска. Ги изоглави коњите и ги пушти да пасат.
гологлав | прид.
Што е со гола глава, без капа. Тој беше гологлав, фесот го држеше в рака.
тапоглав | прид.
Што тешко сфаќа, глупав, ограничен. Тапоглав човек.
дигноглав | прид.
Што е горделив, надуен, што се прави важен. Стариот е дигноглав.
