затопоти | св.
Почне да топоти. Кога го виде глувчето, затопоти со нозете за да го заплаши.
затор | м.
Уништување, сотирање. Безмилосен затор.
заточение | ср.
Вид казна; прогонство; робија. Доживотно заточение. Го испратија на заточение.
заточеник | м.
Тој што е прогонет; затворен. Осамени заточеници.
заточеништво | ср.
Состојба на тој што е заточен. Далечно заточеништво. Осуден на заточеништво.
заточи 1 | св.
Почне да точи течност. Заточи вино. Заточи вода во кофата.
заточи 2 | св.
Почне да точи, да остри. Од утрото како ја заточи секирата уште не ја оставил.
заточи 3 | св.
Лиши од слобода со ставање во затвор или под строг надзор на определено, обично далечно место. Го заточиле на пуст остров.
заточка се | св.
Почне да се точка; се. Се заточкаа луѓе по улиците. Редица мравки се заточкаа по чинијата со праски.
затрае | св.
Почне да трае до некое време, да се одржува во некоја состојба. Затраја неколкугодишна суша. Затраја затишје на фронтот.
