ѕвечка | несв.
Ѕвечи со намален интензитет. Синџирот ѕвечка околу вратот на песот. Ѕвечкаат денарите во џебот. Луѓето јадеа и молчеа, ѕвечкаа само лажиците.
ѕвечкав | прид.
Што ѕвечка, што има својство да ѕвечка. Ѕвечкав појас. Ѕвечкави ниски.
ѕвечлив | прид.
Што ѕвечи, што има својство да ѕвечи. Ѕвечлив глас. Ѕвечлива детска песна.
ѕвизак | м.
Двегодишен овен.
ѕвизне | св.
Силно удри, ѕвекне, перне. Тој му ѕвизна шлаканица на детето. Го ѕвизна коњот в плеќи.
ѕвиска | несв.
За коњ - испушта пискав глас; пискаво 'ржи, вижди, вишти. Коњот ѕвискаше пред зајдисонце. Коњите ѕвискаа вознемирено.
ѕвиска | ж.
Двегодишна овца. На една страна старите молзници, на другата страна ѕвиските.
ѕвисне | св.
Ѕвисна коњот на ливадата.
ѕвон | м.
Звук од ѕвоно, од камбана; звук добиен со удар на метал, стакло и сл.; ѕвек. Екнува ѕвон од камбаната. Се слуша ѕвонот од блиските трла. Долготраен ѕвон е знак за училиштен одмор. Празните чаши се најдоа на подот со ѕвон на скршено стакло.
ѕвонар | м.
Тој што го бие ѕвоното, камбаната; камбанар. Тој беше ѕвонар на црковната камбана и клисар.
