бессоник | м.
бессоници Тој што нема сон, што не може да спие; што води ноќен живот. Стана бессоник од тага. Тој е оној ноќник, бессоник, бдејач кој го минува ноќниот свет буден.
бессоница | ж.
Состојба на отсуство на сон, несоница. Долга бессоница. Бессоницата и стравот го пустошеја неговиот ум.
бессончев | прид.
Што не е сончев, што е без сонце. Бессончева есен.
бессочен | прид.
Што е без сок, што нема доволно сок. Бессочен плод. Бессочно месо.
бестелесен | прид.
Што е без тело, што се јавува како привидение; нематеријален. Бестелесен лик. Бестелесна тежина. Бестелесно самовилско суштество. Бестелесни души.
бестија | ж.
Животно, ѕвер. Дива бестија. Стара бестија.
бестијален | прид.
Животински, ѕверски; суров, дивјачки. Бестијален напад. Бестијална страст.
бестрага | прил.
Непознато каде, во неврат. Одовде е посигурно, но бестрага е далеку. Како стрела згина писарот бестрага.
бестрастен | прид.
Што е без страст. Бестрастен бакнеж. Бестрасна љубов.
бестрашен | прид.
Што нема страв, храбар. Бестрашен војник. Бестрашна борба. Бестрашни луѓе.
