благо ² | ср.

Пари, злато, разни скапоцености. Три товари благо. Скриено благо. Закопани блага. Неброени блага.

благо- | претс.

Како прв дел од сложенки со значење добар, пријатен, мил, на пр. благодушен, благозвучен, благороден.

благоверен | прид.

Правоверен (обично пред титулите на старите владетели). Благоверната царица Милица. Благоверни и христољубиви господари. Благоверна дружина.

благоверник | м.

Тој што е правоверен, чист во верата, со христијанска доблест. Императорот на Византија, благоверникот Михаил Трети.

Благовец | ср.

Христијански празник што се празнува на 7 април според православниот календар

благовремен | прид.

благоглаголив | прид.

Што сака, што умее многу да зборува; речовит, слаткоречив. Благоглаголив учител. Благоглаголиво добредојде.

благогласен | прид.

Што е со благ глас, милозвучен. Благогласен човек. Благогласна песна.

благодарен | прид.

Признателен. Тој беше благодарен за укажаната помош. Благодарен сопруг. Благодарни деца.

благодарение | прил.