вошкар | м.

(разг.) Лице што има вошки.

вошле | м.

вошлив | прид.

Што има вошки. Некои од сосетките беа неисчешлани и вошливи.

вошливко | м.

вошло | м.

вошлоса | св.

Добие, фати вошки. Вошлосал и одвај се исчистил.

воштани | несв.

воштаница | ж.

воштен | прид.

воштеница | ж.

Восочна свеќа. Ја запали црвената воштеница.