епика | ж.
Еден од литературните родови (покрај лирика и драма), кој се карактеризира со опширно и објективно раскажување на некоја случка или настан без да се внесуваат субјективни чувства. Народна епика. Јуначка епика.
епилепсија | ж.
Болест што се манифестира со ненадејни напади на тресење и со губење на свеста.
епилептичар | м.
Лице болно од епилепсија.
епилептичен | прид.
Што има знаци на епилепсија. Епилептични напади.
епилог | м.
(лит.) Поговор, завршен дел од некое литературно дело, еден вид заклучок. Оваа книга нема епилог.
Епир | м.
Област во Грција.
епископ 1 | м.
Лице од повисок ред во хиерархијата на православната црква што раководи со свештениците во едно црковноадминистративно подрачје; владика.
епископ 2 | м.
Проекциски апарат што ја прикажува сликата на непровиден предмет на рамна површина (екран).
епископат | м.
Сите епископи на црквата на една земја.
епископија | ж.
Црковна област под управа на епископ.
