жебуркоса | св.
Се збрчка, се набра во кожата. Тој беше стар и жебуркосан.
жеволи | несв.
Прежива; ја преџвакува храната. Воловите жеволеа во шталата.
жеволка | несв.
Прежива полека, по малку, ја преџвакува храната. Кравата жеволкаше.
жег | м.
Знак што се става на дрвја или на животни; жиг, белег. Селаните им ставија жегови на овците.
жега | несв.
За болка – прободува, силно пече. Ме жега во слабините.
жега | ж.
Голема жештина предизвикана од сонцето; горештина, припек, вруќина. Го фати пладневната жега.
жегавица | ж.
Бодеж, остар убод од нешто. Во телото сети остра жегавица.
жегалец | м.
Инсект што испушта остри звуци; Cicada orni. Во воздухот се слушаше шум на летни жегалци. Жегалците гласно пееја.
жегарец | м.
жегла | ж.
