жеглив | прид.
Што е остар, силен; што предизвикува болка. Потоа нешто жегливо го жегна во градите.
жегнат | прид.
жегне | св.
жега.
жегол | м.
Железна или дрвена прачка што се става на јарем при впрегање.
жед | ж.
Потреба, желба за пиење течност. Тие ја гаснеа жедта со ладно пиво.
жеден | прид.
Што чувствува потреба за пиење. Тој беше лут, измрзнат и жеден за голтка вода.
Жеден | м.
Планина во Македонија.
жеднее | несв.
Станува жеден, чувствува жед. Болниот жеднееше за вода.
жедник | м.
Лице што е жедно, што чувствува жед. Почнавме да локаме како најголеми жедници на светот.
жедност | ж.
