импликација | ж.
Тоа што е неизбежна последица од нешто, што се подразбира и што произлегува од текот на настаните.
имплицира | несв.
Вовлекува, вовлече во нешто; опфаќа, содржи во себе.
имплицитен | прид.
Што е опфатен, содржан во нешто; што се подразбира. Во контакт со непознати или недоволно блиски лица постои имплицитна обврска да се почитуваат одредени ,,пропишани“ норми.
импозантен | прид.
Што импонира, што предизвикува одушевување, што остава силен впечаток; восхитувачки, величествен. Активистите од доброволни прилози подигнаа импозантен културен центар.
импонира | св. и несв.
Направи, прави силен, позитивен впечаток, влее, влева чувство на почит, на восхит. Ми импонираше нивната отвореност.
импорт | м.
Увоз, увозна стока.
импортира | св. и несв.
Увезе, увезува странска стока на домашен пазар, се занимава со увозна трговија.
импотентен | прид.
Што е неспособен, духовно и телесно немоќен.
импотенција | ж.
Духовна и телесна неспособност; немоќ воопшто. Творечка импотенција.
импрегнација | ж.
Импрегнирање.
