муце | ср.
Го допре муцето до мечката. Муцињата им беа топли и влажни.
муцка | ж.
Предниот дел од главата на некои животни (коњ, куче итн.) со носот. Песот лежеше со муцката на шепите. Срните ги подаваа муцките кон децата. Воловите фатија пена на муцките.
муцка | несв.
Зборува неразбирливо, неповрзано и тивко.
муцкало | ср.
Оној што муцка, мрморко.
муцкач | м.
муцне | св.
Промрмори, прозбори. Ни збор повеќе да не си муцнал.
муцуле | ср.
муцун | м.
муцунка | ж.
мученик | м.
