бескрупулозен | прид.
Што е без скрупули, безобѕирен. Бескрупулозен родител. Лик на бескрупулозен човек. Се служат со бескрупулозни методи.
бескуќен | прид.
Бескуќен никаквец.
бескуќник | м.
Тој што нема куќа, бездомник. Пијан бескуќник. Беше слуга, бескуќник, туѓа среќа. Меѓу младите бескуќници имаше и девојчиња.
бесмислен | прид.
Што е без смисла, што е против здравиот разум, што е логички неповрзан; апсурден. Бесмислен одговор. Бесмислен сон. Бесмислена идеја. Бесмислена смрт. Бесмислена војна. Бесмислено тврдење. Бесмислено дрдорење. Бесмислени прашања.
бесмислица | ж.
Својство на тоа што е бесмислено (обично за збор, постапка и сл.), бесмисленост. Ја сфатив сета бесмислица на зборовите. Тоа беше некаква грда шега, бесмислица. Зборува што-годе, бесмислици.
бесмртен | прид.
Што е без смрт, што не умира. Духот е бесмртен.
бесмртник | м.
Тој што е бесмртен.
беснее | несв.
Лудува, води распуштен, распашан живот. Детето беснееше од разгаленост. Младите беснееја до раните утрински часови. Луѓето се опиваат, беснеат, место достојно да го празнуваат сведенот.
бесник | м.
Тој што е немирен, ѓаволест; немирко. Селаните ги знаеја бесниците од селото. Од малечок е голем бесник.
беснило | ср.
Заразна болест кај животни (кучиња, лисици, волци) што се пренесува на човекот со каснување или од директен контакт со заболено животно. Го касна бесно куче и млад умре од беснило.
