едноженец | м.
Тој што има, што е оженет со само една жена.
едноженство | ср.
Брак со една жена; моногамија.
еднозаб | прид.
Што има само еден заб.
еднозадруго | прил.
Едно по друго, нешто се случува во краток интервал со повторување или непрекинато. Еднозадруго затрештија громови.
едноземец | м.
Човек од иста земја со некој друг, земјак.
еднозначен | прид.
Што има само едно значење. Еднозначен збор.
едноимен | прид.
Што има исто име како некој друг, истоимен.
едноименик | м.
Тој што има исто име со некој друг
еднојазичен | прид.
Што се служи со само еден јазик.
еднојајчен | прид.
Што се создадени, потекнуваат од една јајце-клетка. Еднојајчени близнаци.
