електромотор | м.
Мотор што работи на електричен погон, машина преку која се претвора електричната енергија во механичка работа.
електромоторен | прид.
Со својство постојано да ја одржува електричната енергија при движење. Електромоторна сила. Електромоторен погон.
електрон | м.
Една од основните честички на материјата, носител на негативниот електрицитет што кружи околу позитивно наелектризираното јадро во атомот.
електроника | ж.
Наука што се занимава со движењата на атомите во електричното и во магнетното поле и со практичната примена на тие процеси.
електронски | прид.
Што има својство за практична примена на атомите и на процесите што се јавуваат во електромагнетните полиња. Електронска брава. Електронска машина. Електронски систем.
електростопанство | ср.
Гранка од стопанството, која се занимава со искористување на природните извори на енергија за производство на електрична енергија, со пренос и со доведување на електричната енергија до потрошувачите.
електротехника | ж.
Област од техниката во која се проучува примената и искористувањето на електричните и на магнетните појави во практични цели.
електротехничар | м.
Лице што се занимава со електротехниката како со основна дејност, како професија.
електрохемија | ж.
Дел од физичката хемија како научна дисциплина што го проучува заемното дејство на физиката и на хемијата врз електричните процеси.
електроцентрала | ж.
Објект, постројка за производство на електрична енергија;
