жилавина | ж.

жилавка | ж.

Сорта бело грозје. Жилавката е многу родна сорта.

жилавост | ж.

Особина на тој што е жилав и својство на тоа што е жилаво; упорност, истрајност, постојаност.

жилест | прид.

Што има многу жили. Гледаше во своите жилести раце.

жилет | м.

Ноже за бричење; машинка (направа) за бричење со ноже.

жилетка | ж.

Капутче, елече.

жили | несв.

Пушта жили, корен (за млади, едногодишни гранки што се оставаат да пуштат жили за садење). Коренот жилеше.

жилиште | ср.

Место на живеење; куќа, стан. Кнезот го препорачaл Климента на тамошното население и му доделил три бојарски жилишта во градот Девол.

жилиштен | прид.

Што се однесува на жилиште; станбен.

жило | ср.

Орган во вид на игличесто цевче поврзано со жлездата што лачи отров на задниот дел од телото на некои инсекти (пчела, оса, стршлен) од каде што истекува отров при убод.