исполнител | м.
исполнителен | прид.
Што е одговорен, што ги исполнува обврските. Тој е еден од најисполнителните луѓе што ги знам.
исполнувач | м.
Тој што исполнува нешто. Исполнувач на желби.
исполџија | м.
испомажи | св.
Омажи повеќе девојки (ќерки). Соседите ги испомажија ќерките.
испомачи | св.
Ги испомачија луѓето да доаѓаат на горештинава.
испомеша | св.
Многу измеша нешто. Ги испомеша работите. Ги испомеша имињата.
испомине | св.
Помине големо растојание. Од утрово до сега долг пат испоминав.
испомоча | св.
Измоча нешто, облее со моч.
испомрзне | св.
Измрзне во голема мера. Тој дојде испомрзнат. Оваа пролет кајсиите испомрзнаа.
