красноречив | прид.
Што лесно и вешто ги искажува своите мисли; што е надарен со красноречивост. Красноречива учителка.
красноречивост | ж.
Особина на тој што е красноречив; говорничка дарба. Свештеничка красноречивост.
красноречие | ср.
Црковно красноречие.
красота | ж.
Убавина. Небеска красота.
краста 1 | ж.
(мед.) Кожна заразна болест проследена со силен јадеж. Од крастата му паѓаа парчиња коса. Ги премачкува крастите со зајачка лој.
краста 2 | ж.
Голо, камено место на рид или планина; голина. Не се пасат овци на краста.
крастав 1 | прид.
Што е болен од краста; крастосан; шугав. Крастави луѓе. Краставо магаре.
крастав 2 | прид.
Што е каменест, соголен; Крастав рид. Крастава нива.
краставица | ж.
Градинарско едногодишно растение со зелени долги месести плодови; Cucumis sativus. Прави салата од краставици.
краставичар | м.
Тој што произведува или што продава краставици.
