крепикуќа | м.
крепител | м.
Тој што е заштитник, потпора. Крепители на нацијата.
крепне | несв.
Јакнее, зацврснува. Децата раснат и крепнат.
крепок | прид.
Што е физички јак, цврст, силен, здрав. Крепко здравје. Крепки чекори.
крепон | м.
Вид памучна ткаенина слична на креп. Кошула од крепон.
крепосник | м.
Крепостен селанец. Големопоседникот беше суров со своите крепосници.
крепосништво | ср.
Општествено уредување во Царска Русија во кое селанецот е прикрепен кон земјата и зависи од господарот.
крепост | ж.
Тврдина, кале. Царот гледаше од ѕидините на крепоста. Војската ја сардиса крепоста.
крепостен | прид.
Што се однесува на крепосништво. Крепостен селанец. Крепосно право.
креска | несв.
За птици – испушта остар, висок и рапав глас. Галебите крескаат.
