кршкав | прид.
Што не е прав; кривулест. Тесни и кршкави улици.
кршкало | ср.
Тој што измрдува, што не се држи до договореното.
кршканица | ж.
Скршнување, отстапување од патот.
кршла | ж.
мандра.
кршлив | прид.
Што се крши лесно. Стаклото е кршливо. Кршлив материјал.
кршне 1 | св.
Крши малку. Тој кршна од лебот.
кршне 2 | св.
кршоборец | м.
Подбивен назив за луѓето од Мариово поради тоа што се занимавале со продавање на борина. Што правите вие, бре кршоборци, по планината?
кршорога | ж.
Овца со неизрастени или скршени рогови.
крштава | несв.
