крџалија | м.
Турски војници оддадени на грабеж и насилство. Дојденците во Битола се плашеа од разни банди, од крџалии и од башибозуци.
крш | м.
Остатоци, парчиња од тоа што е скршено, разурнато. На плоштадот остана крш.
кршалец | м.
кршеглавечки | прил.
Со главата надолу, со превртување преку глава. Паѓаше кршеглавечки.
кршен | прид.
Што е скршен, што не е цел. Кршени ореви. Дај од кршениот леб.
крши | несв.
Со употреба на сила, со удар дроби на парчиња, одвојува од целина, разделува на делови. Тој крши ореви. Детето ги кршеше гранките од дрвото.
кршигора | м.
(нар. поез.) Епитет за брз, силен коњ.
кршинога | м.
Тој што се сопиња на прав пат, несмасен човек.
кршјак | м.
Млад зајак. Исплашени кршјаци се истркалаа по удолницата.
кршка | несв.
а) Не оди право, го менува правецот при движењето, не е прав (за пат, река и сл.); скршне (скршнува). Зајакот кршка. Патот кршка.
