крши | несв.
Со употреба на сила, со удар дроби на парчиња, одвојува од целина, разделува на делови. Тој крши ореви. Детето ги кршеше гранките од дрвото.
кршигора | м.
(нар. поез.) Епитет за брз, силен коњ.
кршинога | м.
Тој што се сопиња на прав пат, несмасен човек.
кршка | несв.
а) Не оди право, го менува правецот при движењето, не е прав (за пат, река и сл.); скршне (скршнува). Зајакот кршка. Патот кршка.
кршкав | прид.
Што не е прав; кривулест. Тесни и кршкави улици.
кршкало | ср.
Тој што измрдува, што не се држи до договореното.
кршканица | ж.
Скршнување, отстапување од патот.
кршла | ж.
мандра.
кршлив | прид.
Што се крши лесно. Стаклото е кршливо. Кршлив материјал.
кршне 1 | св.
Крши малку. Тој кршна од лебот.
