кубе | ср.
Свод во облик на полутопка (особено на црквите); купола. Кубиња на катедрала. Кубето на црквата е позлатено.
кубелија | прид.
Што има облик на кубе; што личи на кубе.
кубен | прид.
Што се однесува на куб. Кубен метар. Кубен корен.
кубест | прид.
Што е како кубе, што има облик на кубе. Кубест покрив. Големи височини со кубести врвови.
кубизам | м.
Правец во сликарството кој ги сведува човечките ликови и предметите во природата на основните геометриски облици (квадрат, круг, коцка и др.) како апстракција на природните облици.
кубик | м.
Мерка за огревен или градежен материјал, рамна на еден кубен метар. Два кубика дрва. Три кубика камен. Неколку кубици песок.
кубира | несв.
Дига на трет степен. Кубирај го бројот три.
кубист | зам.
Приврзаник на кубизмот, припадник на правецот куби
кубне | св.
кубе. Бајачката кубна неколку влакна од косата на болниот.
кубур | м.
Старинска пушка, пиштол. Тој го вадеше кубурот од појасот. Пукна со кубурот.
