кујунџија | м.
Занаетчија што изработува предмети и украси од злато и од сребро. Кујунџиите ги отвораат своите дуќани.
кујунџилак | м.
Кујунџиски занает. Во нашиот град превладува грнчарството и кујунџилакот.
кука | несв.
За кукавица – испушта глас што се прима како ку-ку/куку. Кукавицата кука.
кука | ж.
Железна, дрвена или пластична прачка, свиткана на едниот или на двата краја што служи за обесување. Низите од тутун се обесуваат со куки.
куќа | ж.
Градба со ѕидови и покрив што служи за живеење; живеалиште. Градат куќа. Купија нова куќа. Ја чисти куќата.
кукавица | ж.
Птица преселница која обично не свива свое гнездо, туку ги остава јајцата во туѓо гнездо; Cuculus canorus. Во шумата прелета една кукавица.
кукавичин | прид.
Што припаѓа, што се однесува на кукавица. Кукавичини јајца.
кукавички | прид.
Што се однесува, што ѝ припаѓа на птицата кукавица.
кукавичлук | м.
Својство на тој што е кукавица 3; плашливост. Тој покажа голем кукавичлук.
кукалест | прид.
Што наликува на кукалка, што има облик на кукалка. Тој имаше кукалест нос.
