куми | несв.
Моли некого, преколнува. Ме молеше и кумеше. Си го кумел со бога да ти излезе од куќата.
кумилира | св. и несв.
Трупа, натрупа; собере, насобере. Тој кумулираше голема енергија во себе.
кумин | прид.
Што ѝ припаѓа на кумата.
кумир | м.
Кип на кој многубошците му се поклонуваат како на божество, идол; фетиш.
кумита | м.
кумица | ж.
кумов | прид.
Што му припаѓа на кумот. Кумовиот подарок беше најубав. Сега јас ќе го играм кумовото оро.
кумрија | ж.
кумство | ср.
Кумовски однос меѓу кумот и семејството на кое кумувал при крштавање и венчавање. Кумството е света работа за христијаните.
кумува | несв.
Учествува на венчавка или крштевање како кум. Тој ќе кумува на нашата свадба.
