кумарина | ж.
Лековита билка;
кумаш | м.
Вид свилена ткаенина, свилено платно, атлаз. Носеше кафтани од срмен кумаш.
кумашен | прид.
Што е од кумаш. Кумашни кафтани.
кумашин | м.
кум_1
кумашинка | ж.
кума.
кумашинче | ср.
дем. од кумашин.
куми | несв.
Моли некого, преколнува. Ме молеше и кумеше. Си го кумел со бога да ти излезе од куќата.
кумилира | св. и несв.
Трупа, натрупа; собере, насобере. Тој кумулираше голема енергија во себе.
кумин | прид.
Што ѝ припаѓа на кумата.
кумир | м.
Кип на кој многубошците му се поклонуваат како на божество, идол; фетиш.
