мирољубив | прид.

Што се стреми кон мир, што се бори за мир. Мирољубив човек.

мирољубие | ср.

мирски | прид.

Што е световен;

мирта | ж.

Вид зимзелено растение со ситни, бели, мирисливи цветови; Myrtos communis.

мирува | несв.

Седи мирен, е мирен, не е активен. Лекарот му нареди да мирува.

мирудија | ж.

(бот.) копар.

мирјанин | м.

Световен човек.

мис | ж.

(книж.) Госпоѓица, за именување или при обраќање кон млада жена или кон девојка.

миса | ж.

Католичка богослужба.

мисионер | м.

Тој што е пратен во мисија.