напасник | м.

Тој што прави напаст над некого, над нешто. Одвај се спасил од напасниците што сакале да го ограбат.

напаст | ж.

Несреќа, беда, зло.

напаствува | несв.

Прави, предизвикува напаст, нешто лошо, некому. И во затворот не се смири, ги напаствуваше сите без причина.

напатен | прид.

Што се напатил многу. Напатен народ. Напатена земја. Напатен човек. Напатена душа.

напати | прил.

Понекогаш, не постојано, не секогаш. Напати ќе го чуев како си потпевнува. Напати стануваше неподносливо. Имаше обичај напати да зборува тивко, одвај чујно. Се обидуваше напати со нешто да ни помогне.

напати се | св.

Пропати многу, се намачи. Во војната се напативме сите.

напатствие | ср.

напатува се | св.

Патува доволно, многу, до задоволување.

напев | м.

Мелодија, песна што се пее. Народни напеви. Тажен напев.

напева се | повр.