опожарен | прид.

Што е уништен од пожар, од оган. Опожарен град. Опожарени куќи.

опожари | св.

Уништи со оган, со пожар. Непријателите ги опожарија нашите села.

опозиционен | прид.

Што се однесува на опозиција; што се наоѓа во опозиција. Опозициона партија. Опозиционен весник. Опозиционен став.

опозиционер | м.

Член на опозициска партија.

опозиционерство | ср.

Опозиционен став; припадност на опозициска партија.

опозициски | прид.

опозиција | ж.

(само едн.) Несогласување со определени ставови, мислења, решенија и сл.; спротивставување, противење, отпор. Постои јасно изразена опозиција меѓу едноставноста на малите средини и сјајот на големиот свет.

опознае | св.

опои | св.

Опие.

ополномоштеник | м.

Тој што е ополномоштен, што има полномошно право.