обѕирне се | св.
обѕре се | св.
обѕрне се | св.
Се сврти со поглед, се обгледа. Таа не се обѕрна назад. Сите се обѕрнаа. Тој се обѕрна наоколу.
обива | несв.
обигра | св.
Со играње заобиколи некого или нешто. Пијаниот обигра околу огнот.
обид | м.
Постапка, чин, дејство со кое се проба да се направи или да се постигне нешто. Обид за кражба. Обид за убиство. Обид за бегство.
обиде | св.
За јадење или за пијалак – вкуси, проба. Зедов да ја обидам ракијата. Тој обиде од мезето.
обие | св.
Насила отвори, насила, со разбивање влезе во затворен простор. Обие врата. Обие каса.
обиколен | прид.
Што обиколува, што овозможува обиколување. Обиколен пат.
обиколи | св.
Помине, направи движење околу нешто. Војниците го обиколија селото.
