откривач | м.
Тој што открил, што пронашол нешто, творец; пронаоѓач. Тој е откривачот на овој локалитет.
открие | св.
Истави покривач, одвие нешто покриено. Мајката го откриви лицето на бебето. Ветерот го откри лицето на девојката. Силниот ветер ја откри куќата.
откритие | ср.
Тоа што е откриено; важен пронајдок. Епохално откритие. Научно откритие. Неочекувано откритие.
откровение 1 | ср.
Така се именуваат вистините што Бог им ги открива на луѓето за Себе, за светот, за човекот и за смислата на своето постоење, за животот и за спасението; акт на Божјата волја, преку кој Бог ги открива своите намери и цели во овој свет. Откровението е главен извор на сознанија.
откровение 2 | ср.
Тоа што открива некоја вистина. Силата на поетското откровение.
открои | св.
скрои.
открти | св.
Открши, одвои нешто со кртење. Ја открти вратата.
открши | св.
Оддели парче од нешто со кршење. Дана открши парче леб и му го даде на детето.
откуп | м.
Пари или друга вредност што се дава за ослободување од ропство, пресуда, заробеништво и сл.; откупување. Семејството собра пари за откуп на синот од киднаперите.
откупен | прид.
Што се однесува на откуп, што врши откуп. Откупен пункт. Откупна станица.
