отров | м.
Материја штетна и смртоносна за живите организми. Змиски отров. Силен, јак отров. Отров за глувци.
отровен | прид.
Што содржи отров, што може да отруе. Отровна материја. Отровни гасови. Отровни печурки. Отровна змија.
отровница | ж.
Змија со смртоносен отров. Смртта е предизвикана од змија отровница.
отромави | св.
отроми | св.
Стане тром, тешко подвижен. Со годините, тој отромел.
отрпнатост | ж.
Состојба на тој што отрпнал, се вкочанил.
отрпне | св.
Изгуби моќ за движење, чувствителност на некој дел од телото; се вкочани, се здрви почувствува трпки. Раката на мајка ми ѝ отрпна.
отрувач | м.
Тој што труе.
отрувачка | ж.
отрувач_1
отруе | св.
Усмрти со отров. Комшијата ни го отру кучето.
