обоа | ж.
Вид дрвен дувачки инструмент.
обогати (се) | св.
ободри | св.
Поттикне, охрабри некого. Мајката го ободри детето да издржи до крај.
ободрувачки | прид.
Што влева бодрост, храброст, што бодри, што ободрува. Ободрувачки зборови.
обоен | прид.
Што е со боја, што не е бел, безбоен. Обоена ограда. Обоена хартија. Обоени пијалаци.
обожава | несв.
Величи, почитува некого или нешто како Бог, божество. Египќаните го обожавале Сонцето.
обожавател | м.
Лице што обожава некого или нешто; љубител, приврзаник. Таен обожавател. Верни обожаватели. Обожавател на вино.
обожува | несв.
обожувач | м.
обои | св.
Стави боја, премачка нешто со боја; бојадиса. Сликарот ја обои сликата. Ја обои вратата со бела боја.
