обожува | несв.

обожувач | м.

обои | св.

Стави боја, премачка нешто со боја; бојадиса. Сликарот ја обои сликата. Ја обои вратата со бела боја.

обоист | м.

Свирач на обоа.

обол | прид.

Што нема остри агли, рабови, што е заоблен, тркалезен. Обла глаголица. Облите врвови на планините. Обло дрво.

оболи | св.

Почне да боледува, се разболи. Ако не се преземат мерки, и другите ќе оболат.

обопштен | прид.

Што има општ карактер, што се однесува на нешто општо, заедничко. Обопштен став. Обопштени заклучоци.

обопшти | св.

Претстави, искаже нешто на ниво на општ заклучок, изнесе мислење така што да не се однесува на единечното, придаде на нешто пошироко, начелно, општо значење. Тој ги обопшти своите согледувања во текот на дискусијата.

обопштувачки | прид.

Што обопштува. Обопштувачка работа.

обор | м.

Заграден, непокриен простор во кој се чува крупен добиток. Ги пушти говедата од оборот.