обновувач | м.
Тој што врши обнова, што обновува нешто. Обновувач на мировните преговори.
обноска | ж.
Начин на однесување, на држење, однос кон другите луѓе. Сите беа восхитени од нејзината обноска. Тој не се промени во обноските со луѓето.
обносува се | несв.
Се однесува, постапува на определен начин. Тој знае како да се обносува со сите.
обоа | ж.
Вид дрвен дувачки инструмент.
обогати (се) | св.
ободри | св.
Поттикне, охрабри некого. Мајката го ободри детето да издржи до крај.
ободрувачки | прид.
Што влева бодрост, храброст, што бодри, што ободрува. Ободрувачки зборови.
обоен | прид.
Што е со боја, што не е бел, безбоен. Обоена ограда. Обоена хартија. Обоени пијалаци.
обожава | несв.
Величи, почитува некого или нешто како Бог, божество. Египќаните го обожавале Сонцето.
обожавател | м.
Лице што обожава некого или нешто; љубител, приврзаник. Таен обожавател. Верни обожаватели. Обожавател на вино.
