обработувач | м.

Тој што обработува, што врши обработка. Обработувач на земја. Обработувач на речник.

обравче | ср.

образ | м.

Едната страна од лицето на човекот. Имаше лузна на десниот образ. Го бакна во образот. Ги избриша солзите од образите.

образец | м.

Тоа што служи како пример, модел за да се добие претстава како да биде направено нешто, како да изгледа нешто. Работа по образец. Естетски образец. Обрасци за писма.

образлага | несв.

образложен | прид.

Што содржи некакво објаснување, аргумент, образложение. Образложено решение.

образложение | ср.

Давање, излагање на причините за нешто; објаснување, коментар, аргумент. Усно образложение. Научно образложение. Детални образложенија.

образложи | св.

Поткрепи со аргументи, факти, објасни нешто. Тој го образложи планот за работа. Овие идеи ги образложи во посебна глава од книгата.

образложлив | прид.

Што може да се образложи. Образложливо прашање.

образова | св. и несв.

Даде, дава некому образование, школува некого. Училиштето не само што ги образова, туку и ги воспитува учениците.