обори | св.

Надвие некого во борење, собори, кутне. Нашиот борач брзо го обори противникот. Децата ме оборија на земја.

обоси (се) | св.

За добиток – остане без потков. Од долгиот и лош пат коњот (се) обоси.

обоснование | ср.

обоснованост | ж.

Образложеност, мотивираност за нешто. Нема обоснованост за поднесеното барање.

обоснове | св.

Придружи нешто со докази и факти; аргументира, мотивира. Тој го обоснови тврдењето со проверени аргументи.

обособен | прид.

Што е изделен како посебен, самостоен. Обособена целина.

обособи се | св.

Се издели од нешто општо како посебен, самостоен дел или целина.

обостран | прид.

Што се однесува на две лица, на две страни; заемен. Обострана љубов. Обострана спогодба.

обр! | изв.

Извик што се употребува за викање на коњите при вршење жито на гумно за да одат во спротивен правец од јажето што е завиткано околу стожерот

обраби | св.

Направи раб околу парче ткаенина, текстил и сл. Таа ја обраби плетената покривка.