око | ср.

Орган на сетилото за вид кај човекот и кај животните. Убави очи. Црни очи. Мали очи.

оков | м.

Метални алки поврзани со синџири со кои се врзувале строго осудените затвореници со цел да им се ограничи движењето. 'Рѓосани окови. Затворениците беа со окови на рацете и на нозете.

окове | св.

Стави окови некому. Ги оковаа затворениците.

окози | св.

За коза – донесе на свет јаре. Козата окози две јаренца.

ококоли (се) | св.

ококори | св.

Широко отвори очи. Таа исплашено ги ококори очите.

околен | прид.

Што е во околината, ближен, соседен. Околни села. Околни планини. Околни куќи.

околина | ж.

Област, предел околу определено место. Околината на езерото беше живописна. Во околината на градот.

околиски | прид.

Што се однесува на околија. Околиски надзорник. Околиски град.

околија | ж.

Поголема административна единица којашто опфаќа повеќе помали единици (општини, места, села и сл.) Скопска околија. Селата од Прилепската околија. Во целата околија тој имаше најубави овошки.