околност | м.
Факт, појава што се јавува истовремено со друг факт и притоа влијаат меѓусебно. Олеснувачка околност. Среќна околност. Умре под мистериозни околности.
околу | прил.
Во околината. Куќата беше одделена од другите, а околу заградена со високи дрвја. Сите изнаседнаа околу-наоколу
околу | предл.
Со пространствено значење – опкружување, заобиколување на некого или нешто. Децата испоседнаа околу учителот. Околу куќата ќе насадам жива ограда.
околчест | прид.
Што е со тркалезна форма. Околчесто лице. Околчести очи.
околчи | св.
Постави, нареди колци. Најпрвин ја околчи нивата, па потоа ја изора.
оконча | св.
Заврши, сврши. Го оконча својот живот во манастир. Се налути и реши да ја оконча работата.
окоп | м.
(воен.) Ископ во земјата во вид на долг ходник низ кој е овозможено движење на луѓе; ров. Влажни окопи. Војниците чекаа нечујно во окопите.
окопили се | св.
Роди копиле, вонбрачно дете.
окопити | св.
Освести, поврати некого, направи некој да си дојде на себеси од страв, возбудување и сл. Го фати за раменици, го стресе и го окопити.
окопни | св.
За снег и мраз – исчезне од површината на земјата; се растопи. Снегот окопне, зимата е на заминување.
