пустикуќа | м.
Расипник, недомаќин, растурикуќа. Нашол лоши другари, арамии и пустикуќовци.
пустина | ж.
(геогр.) Област со многу малку врнежи во текот на годината, обично покриена со песок, со камен и сл, речиси без вегетација. Песочна пустина.
пустиник | м.
Човек што од верски причини се повлекол во самотија прекинувајќи секаков контакт со луѓето; испосник.
пустиништво | ср.
Живот на пустиник.
пустиножител | м.
пустински | прид.
Што се однесува на пустина. Пустински песок. Пустинска жега.
пусто | чест.
При искажување незадоволство. Го маваше магарето и му викаше, ди, пусто. Пусто, што не можам сам да одам да видам.
пусто | прил.
На пуст начин, како во пустелија. Пусто остана полето. Пусто и празно одекнуваше куќата. Пусто му беше на душата.
пустокуќник | м.
пустота | ж.
